 |
ΛΕΜΕΣΟΣ / LEMESOS
|
Charles Chaplin
87’ / 1936
Η.Π.Α. / U.S.A.
Aυτή η επεισοδική σάτιρα της «Εποχής της Μηχανής» θεωρείται η τελευταία «βουβή» ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν, παρόλο που ο Τσάπλιν χρησιμοποιεί ήχο, τραγούδι, και μουσικά εφφέ καθόλη τη διάρκεια της ταινίας. Ο Τσάπλιν πρωταγωνιστεί στον ρόλο ενός εργάτη στη γραμμή συναρμολόγησης ο οποίος τρελαίνεται από τη μονοτονία της δουλειάς του. Μετά από καιρό σε άσυλο, ψάχνει για δουλειά, όταν τον συλλαμβάνουν κατά λάθος για κομμουνιστή. Αφού ματαιώσει ένα σχέδιο απόδρασης από άλλους κρατούμενους, αφήνεται ελεύθερος. Τότε γνωρίζει ένα ορφανό κορίτσι (Πωλέτ Γκοντάρ) της οποίας γίνεται φίλος και προστάτης. Για χάρη της αναλαμβάνει αρκετές καινούριες δουλειές, όμως όλες καταλήγουν σε απόλυση και φυλάκιση. Ενώ εκείνος βρίσκεται στη φυλακή, η κοπέλα προσλαμβάνεται ως χορεύτρια σε νυχτερινό κέντρο και κανονίζει να προσλάβουν και εκείνον ως σερβιτόρο-τραγουδιστή. O σερβιτόρος- τραγουδιστής έχει μεγάλη επιτυχία, όμως αναγκάζονται και οι δύο να φύγουν από τις δουλειές τους όταν υπεύθυνοι του ορφανοτροφείου εμφανίζονται για να πάρουν το κορίτσι. Εκτός από την παραγωγή, τη σκηνοθεσία, το σενάριο και την ερμηνεία στο Modern Times, ο Τσάπλιν συνέθεσε επίσης το θέμα της ταινίας, το τραγούδι Smile, το οποίο υιοθετήθηκε αργότερα από τον Τζέρι Λιούις σαν το τραγούδι κατατεθέν του.
This episodic satire of the “Machine Age” is considered Charles Chaplin’s last “silent” film, although Chaplin uses sound, vocal, and musical effects throughout. Chaplin stars as an assembly-line worker driven insane by the monotony of his job. After a long spell in an asylum, he searches for work, only to be mistakenly arrested as a communist. Released after foiling a prison break, Chaplin makes the acquaintance of orphaned gamine (Paulette Goddard) and becomes her friend and protector. He takes on several new jobs for her benefit, but every job ends with a quick dismissal and yet another jail term. During one of his incarcerations, she is hired to dance at a nightclub and arranges for him to be hired there as a singing waiter. He proves an enormous success, but they are both forced to flee their jobs when the orphanage officials show up to claim the girl. In addition to producing, directing, writing, and starring in Modern Times, Chaplin also composed its theme song, Smile, which would later be adopted as Jerry Lewis’ signature tune.